“Balkon kapatmak” artık ev tadilatının olmazsa olmazı… Yargıtay ise “balkon kapatmak” konusunda verdiği yakın tarihli bir kararında*; “Kapatma malzemesinin saydam (cam) ya da ışık geçirmeyen nitelikte olması veya tek parçadan ya da birkaç parçadan oluşması, bina statiğini etkilememesi, çevreye zarar vermemesi”nin sonucu değiştirmeyeceğini belirtti. Yani sayılan koşullarda dahi balkonun kapatılması mümkün değil. Bunlara ek olarak Yargıtay’ın daha eski tarihli kararlarına bakacak olursak balkon kapatma konusunda getirilen kriterler şöyle sıralanabilir:

• Güneş ve rüzgardan korunulması bakımından zorunlu bir ihtiyaç olacak
• Salt bu ihtiyaç için yapılmış olacak,
• Basit sistemde, binada hasar yapmadan kolaylıkla sökülebilen bir özellikte olacak,
• Anayapının dış görünümünü (estetiğini) bozmayacak ve diğer bağımsız bölümlerin dağ, orman deniz vb. gibi özel bir manzarasını kapatmayacak,
• Bina ile bütünlenen sabit bir tesis niteliğinde olmayacak.

Peki “sabit bir tesis niteliği” nedir? Kararda bu sorunun cevabı şöyle verilmiş; “Balkon ve pencere ile bütünleşecek şekilde sabit bağlantılı olarak kurulan, imal edildiği malzemesinden yapılmış kasa ve çerçevelerin içerisine oturtulup bunların içinde aşağı-yukarı hareket ederek üst kısımda (çerçeve yerinde sabit kalarak) katlanıp toplanabilen, gerektiğinde ileri doğru çerçevesiyle birlikte hareket edebilen ve benzeri yapıda olan” yapılar sabit bir tesis niteliğindedir. Yine Yargıtay’ın ifadelerine göre; “Özellikle balkonlarda, kapalı mekan oluşturmak amacıyla, balkonun belirleyici unsurlarından olan korkuluğun (duvar, parmaklık vs.) sökülmek ya da üzeri kapatılmak ve de köşelere yukarıdan aşağıya iki yanlı geniş şerit veya çerçeve koymak suretiyle balkon özelliğini kaybettirecek şekilde kurulan panjurların, binanın estetiğini de bozan, yasaya ve projeye aykırılık teşkil eden sabit bir tesis olduğu kuşkusuzdur.” Yargıtay kararlarındaki bu ifadelere bakacak olursak “bütün kat maliklerinin 4/5’inin yazılı rızasını almak” balkon kapatmak işleminin tek yolu olarak gözüküyor.   *Yargıtay 18. Hukuk Dairesi’nin 15.02.2016 tarihli ve E:2015/6244, K:2016/2299 sayılı Kararı.